رندانگ (Beef rendang)
Rendang رندانگ یک خوراک گوشت تند و پر ادمیه است، و تاریخچه این غذا از قوم Minangkabau در غرب سوماترا سرچشمه می گیرد.
این غذای خوشمزه از این قوم به سایر کشورهای همسایه آسیای جنوب شرقی گسترش یافته است.
رندانگ (Beef rendang)
به علت آنکه رندانگ از گوشت گاومیش تهیه می شود و این گوشت تقریبا کم یاب بود، به غذای ثروتمندان نیز معروف است. به همین علت در مراسم خاص مصرف می گردید.
در واقع رندانگ یکی از غذاهای بارز فرهنگ مینانگ کابائو است.
رندانگ به طور سنتی در مناسبت های تشریفاتی و برای تکریم میهمانان در ایام جشن مانند جشن های عروسی و هری رایا (عید سعید فطر) سرو می شود.
بریا پخت این غذا، صبر و حوصله زیادی لازم است، زیرا زمان پخت آن طولانی است.
خواص ضد میکروبی
یکی از خصوصیات جالب این غذا این است که تا چند روز و یا حتی چند هفته در دمای اتاق سالم می ماند و قابل مصرف است.
دلیل آن هم استفاده از ادویه هایی است که خواص ضد میکروبی دارد.
امروزه برای تهیه رندانگ از گوشت مرغ،گاو و یا گوسفند نیز استفاده می شود.
در بعضی از مناطق از گوشت اردک نیز استفاده می شود.
شیر نارگیل و مخلوطی از ادویه ها نیز از مواد لازم برای تهیه این غذا می باشد.
در سال 2011 ، یک نظرسنجی آنلاین با حضور35000 نفر توسط CNN International ، برگزار شد.
در این نظر سنجی رندانگ را به عنوان اولین غذای خوشمزه در بین 50 غذای جهانی خود انتخاب کردند.
rendang به طور رسمی به عنوان یکی از 5 غذای ملی اندونزی شناخته می شود.
محبوبیت رندنگ به دلیل مهاجرت مردم مینانگ کابائو از دامنه اصلی آن به سایر کشور های همسایه گسترش یافته است.
این غذا تاریخچه کهنی دارد .
از نخستین اشاراتی که به این غذا وجود دارد، در کتاب مالایایی «حکایت‌های امیرحمزه» در اوایل قرن شانزدهم میلادی است
