در کشور مالزی اقوام هندی و چینی در کنار مالایی ها زندگی می کنند.اما چه شد که هندی ها به مالزی مهاجرت کردند؟در این بخش از مالزی وان استاپ سنتر بخوانید.
هندی های مالزی افرادی با تبار کامل یا جزئی هند هستند که یا در مالزی متولد شده اند یا تابعیت مالزی را به دست آورده اند. آنها به عنوان شخص با منشا هند (PIO) در نظر گرفته می شوند ؛ اما افرادی که تابعیت هند نیستند دارای اصل و نسب هندی هستند و شهروند سایر کشورها به شمار می آیند.
هندی های مالزی چهارمین گروه قومی بزرگ در این کشور هستند و حدود 7 درصد از جمعیت مالزی را تشکیل می دهند.
چه شد که هندی ها به مالزی مهاجرت کردند؟
مالزی سومین کشوردرجهان است که بیشترین جمعیت هندی های خارج از کشوررا دارد. در حال حاضر بیش از دو میلیون هندی در این کشور زندگی می کنند که حدود 200،000 هندی غیر مقیم (NRI) که هم اکنون در مالزی کار می کنند و ساکن هستند و متمرکز در صنعت فناوری اطلاعات می باشند.
NRI ها اساساً با گذرنامه هندی و برای مدت زمانی موقت به دلیل اشتغال ، اقامت ، تحصیلات یا اهداف دیگری مهاجرت كرده اند.
آنها با ایجاد اجتماعات بزرگ در کوالالامپور ، به ویژه در Brickfields ، به جمعیت هندی ها در مالزی می افزایند .با گذشت سالها ،هندی های مالزی به بخشی جدایی ناپذیردر جامعه محلی این کشور تبدیل شده اند.
مهم ترین وقایع تاریخی از 40000 سال پیش تا 2013 در مالزی
اما ، چرا و چگونه هندی ها مهاجرت به مالزی را آغاز کردند؟
مهاجرت هندی ها به مالزی در چهار جریان اصلی اتفاق افتاد كه بیشتر آنها به نیازها و نقشهای مختلف اقتصادی گره خورده است ، یعنی:
1 – دوران باستان : آغاز نفوذ هند در دره بوژانگ ، کده
تأثیرات هند باستان در مالزی به حدود 110 سال قبل از میلاد باز می گردد ، هنگامی كه قسمت های خاصی از مالزی پیش از استعمار مانند Kadaram (كده) و سلطانیت ملكا (Melaka) هنوز بخشی از پادشاهی های هند بزرگ بودند.
ردپای مهاجرت و تمدن هند را می توان در شهرک دره Bujang دید که قدیمی ترین تمدن در جنوب شرقی آسیا تحت تأثیر هندی های باستان است.
کاوش های باستان شناسی در دره Bujang ، واقع در نزدیکی Merbok کنونی در Kedah ، تعداد زیادی از یادگارها و ویرانه ها را نشان داده است ، از جمله نمادهای هندو ، قلاب سنگی و لوح هایی که ممکن است به بیش از 2535 سال پیش بازگردد.
این باقیمانده ها به عنوان منبع اصلی اطلاعات برای مورخین بوده و نشانگر حضور یک مسیحی هندو؛ بودایی در منطقه است.
2 – دوره پیش از استعمار : گسترش روابط تجاری با ملكا سلطان
در این دوره ، بیشتر روابط آغاز شده توسط هندی ها خصوصاً از نظر تجارت به سود منافع خودشان بود .
از آنجایی که سلطان ملاکا به یکی از قدرتمندترین و استراتژیک ترین کارگران زمان خود تبدیل شد و در قرن پانزدهم بخشی از مسیر ادویه باستانی شده بود ، معامله گران هندی به سمت سلطان نشین مهاجرت کردند و به دنبال طلا ، ادویه جات ؛ ترشی جات ، محصولات عجیب و غریب محلی و قلع ساکن این منطقه شدند.
برخی از معامله گران از جمله مسلمانان هند که از این قافله عقب ماندند با افراد محلی ازدواج کردند. با این حال ، اعتقاد بر این است که مقیاس مهاجرت هند در این مدت نسبتاً اندک بود.
3 – دوره استعمار : بزرگترین مهاجرت هند به مالزی است
چه شد که هندی ها به مالزی مهاجرت کردند؟
در گذشته ؛ بیشتر ایالت های امروزی مالزی تحت مالکیت انگلستان بود که از مناطق تنگه ها ، ایالت های فدرال مالزی و ایالت های بی پناه مالایی تشکیل شده بود.
دوره استعماری زمانی بود که انگلیس ها در حال توسعه اقتصاد ایالت های مالایی انگلیس بودند و درآمد خود را بیشتر از طریق مزارع ، معادن و ساخت و سازها افزایش می دادند. آنها همچنین برای نگهداری از خطوط حمل و نقل از جمله راه و راه آهن به کارگران نیاز داشتند تا مواضع خود را تحکیم بخشند .
در همین حال ، تا اوایل قرن نوزدهم ، امپراتوری انگلیس کنترل خود را بر تقریباً تمام هند قبل از استقلال ، که شامل هند مدرن ، پاکستان و بنگلادش است ، گسترش داده بود. کارگران هندی به راحتی در دسترس بودند و آنها برای کار در مالزی تحت استعمار انگلیس استخدام شدند و منجر به احتمالاً بزرگترین مهاجرت هند به مالزی گردید.
نیاز به پر کردن این مواضع با مهاجران و کارگران هند جنوبی ، به ویژه تامیل ها و Telugus وجود داشت ، زیرا نرخ دستمزد آنها پایین تر بود و آنها تحت نظارت ؛ خوب کار می کردند و به طور خلاصه ، نگهداری آنها آسان بود.
آیا تاریخچه استعمار و آزادی مالزی را می دانید؟
هندی های شمالی
انگلیسی ها همچنین برای پر کردن مناصب در نیروی پلیس و خدمات امنیتی ، هندی های شمالی را استخدام می کردند ، در حالی که مالایی ها و تامیل ها بیشتر در امور روحانی و خدمات ملکی بودند.
در زمان اشغال انگلیس ، بازرگانان هندی و چتیرها نیز برای تجارت و فرصت های تجاری راهی مالزی تخت استعمار انگلیس شدند. چتیرها به طور سنتی بازرگان بودند اما در نهایت صنعت بانکی و وام دهی را در جنوب هند رهبری کردند.
توجه: تنگه های آن دوره از چهار ایالت یعنی پنانگ ، سنگاپور ، ملاکا و لابوان تشکیل شده بود. ایالت های فدرال شده مالزی سلنگور ، پاهانگ ، پراک و نگری سمبلان بودند که ژنرال های مقیم انگلیس بر هر ایالت حاکم بودند.
ایالات غیرمتعهد مالزی شامل جوهور ، کده ، کلانتان ، پرلیس و ترنگگانو ؛ آنها محافظ مستقل بریتانیا بودند. فقط در سال 1948 بود که این سه مجموعه ایالت برای تشکیل فدراسیون مالایا با یکدیگر هم گروه شدند.
مهمترین مهاجرت هندی ها
بیشترین و مهمترین مهاجرت هندی ها به مالزی عمدتاً در دوره استعمار بود. هزاران هندی به عنوان کارگران در بند (قراردادی) به کار در مزارع مختلف در سراسر مالایای انگلیس آورده شدند.
آب و هوا و جغرافیای ایالت های مالایای انگلیس برای رشد بعضی از محصولات مساعد بود و هنگامی که انگلیس این منطقه را به دست گرفت ، آنها پروژه های وسیع کشاورزی را توسعه دادند که بسیار پر سود بود.
در اواخر دهه 1800 ، این پروژه ها به بخشی از اقتصاد بین الملل تبدیل شدند و قلع ، قند ، قهوه و لاستیک را تأمین کردند. لاستیک های تهیه شده توسط مزارع در انگلستان مالایا نیز به دلیل گسترش صنایع خودرو و برق در غرب مورد تقاضای زیادی بود.
سیستم سکونت در محل کار
مهاجرت نیروی کار افزایش یافت و اکثر کارگرانی که برای نخستین بار به مالایای انگلیس پا گذاشتند ، تحت سیستم سکونتی و برای کار در مزارع نیشکر قرار گرفتند ، تا این که لاستیک بعنوان یکی از بزرگترین سرمایه گذاری های کشاورزی در مالایای انگلیس در اواخر دهه 1800 شناخته شد،تا جایی که لاستیک تولید شده در انگلستان مالایا تقریباً نیمی از نیاز لاستیک جهان را تأمین می کرد.
کارگرانی که تحت سیستم سکونت در محل کار بودند به طور معمول برای مدت 5 سال با همان کارفرما با دستمزد های ثابت و غیر قابل مذاکره کار می کردند.
سیستم سرمایه گذاری سکونت در محل کار نوعی قرارداد بود که یک کارفرمای برای کار بلند مدت تعداد کارگران مورد نیاز خود را از طریق استخدام کارگزاران در هند سفارش می داد. پس از اتمام قرارداد ، کارگران می توانستند دوباره قرارداد بسته یا ترک کار نمایند .
هندی های جنوبی
بیشتر کارگران از تامیل نادو تامین می شدند. به همین دلیل است که تقریباً 90٪ دسته اول کارگران هندی ، هندی های جنوبی تامیل زبان بودند.
این کارگران عمدتاً از مناطقی از قبیل تاناگاوور ، سالم ، چینگلپوت ، تیروچیرپولی و رامناد در تامیل نادو بودند که دو بندر اصلی عزیمت در ناگپاتینام و مادراس بود.
گاهی اوقات ، ولسوالی های تلوگو در آندرا پرادش و ولسوالی های مالائیلای مالابار نیز کارگران را تامین می کردند.
در اوایل دهه 1900 ، تقاضای کارگران برای کار در خدمات شهری و برای ساخت جاده و راه آهن در بریتانیا مالایا نیز وجود داشت.با این حال ، کارگران هندی معمولاً برای شرایط بسیار سخت استخدام می شدند تا کارهای سخت را انجام دهند.
بیشتر هندی های جنوبی جاه طلب نبودند. آنها شبیه هموطنان شمالی خود و چینی ها نبودند … آنها به دلیل توقع کم و درآمد نسبتاً کم وعدم درخواست املاک واستخدام در ادارات دولتی ، قابل تحمل ترین کارگران به شمار می آمدند که با توجه به کم بودن سطح توقعات و تغذیه مناسب و همچنین حساسیت های مذهبی نگهداری آنان آسانتر بود .
داستان عشقی که اسلام را به مالزی آورد !
شروع مهاجرت تحصیل کرده ها
تا اوایل قرن بیستم ، هندی های بیشتری به طور داوطلبانه به مالایای بریتانیا آمدند و به دنبال مراتع سبز تر بودند. ولی با رونق اقتصاد ؛ هندی های جوان و فرهیخته به ویژه مالاله ها به مستعمره انگلیس آمدند.
بیشتراین جوانان که از ایالت هایی مانند Travancore ، Cochin و دیگر مناطق Malabar از دهه 1920 به مالایای انگلیس راه یافتند، در ابتدا برای شغل های روحانی مهاجرت کردند و آرام آرام راه خود را برای پیشرفت و کار در بخش دولتی پیش بردند. این آغاز مهاجرت تحصیل کرده های تامیل هندی ها به مالایای انگلیس بود.
پیشرفت و فرصت های فراوان در مالایای انگلیس ، باعث شده بود تا متخصصان بیشتری همچون پزشکان ، وکلا ، روزنامه نگاران و معلمان به مالزی مهاجرت کنند.
هندی های شمالی از جوامع تجاری تأسیس شده مانند پارسیس ، گجراتاتی و سندیس با بهره گیری از فرصت های تجاری در آنجا به سنگاپور و پنانگ مهاجرت کردند.
سرانجام ، هندی ها همانند مالایی ها در دفاتر دولتی به یک دید مشترک تبدیل شدند و در کنار تعداد کمی از متخصصان ، هرچند رو به رشد ؛ حرفه هایی را که از مشاغل خود بودند را راه اندازی کردند و یا برای مقامات انگلیس کار می کردند.
این امر رایج شد و خصوصاً در دوره پس از استقلال در مالزی رشد یافت. در دهه 1970 زمانی شد که هندی ها بیش از 50٪ از کارگران خدمات پزشکی را تشکیل می دادند.
دهه 1970 تا به امروز : هندی ها در سیاست مالزی و صنایع محلی
مالزی با دستیابی به متخصصان فناوری اطلاعات و اقتصاددانان ،از هند شروع به کار کرد زیرا در دهه 70 به سمت تبدیل شدن به یک اقتصاد صنعتی بود.
سه دهه بعد ، هنگامی که این کشور صنعت فناوری خود را گسترش داد و میزبانی بسیاری از شرکتهای چند ملیتی را آغاز کرد ، تعداد بیشتری از متخصصان هندی به این کشور وارد شدند ؛ به ویژه پس از اینکه مالزی تفاهم نامه همکاری (MOU) را در مورد استخدام نیروی انسانی با هند و در مارس 2005 امضا کرد.
امروزه بیشتر هندی های مالزی تبار اتباع هندوستان هستند که در دوره استعمار به عنوان کارگر و بازرگان وارد این کشور شدند.
در کنار چینی ها و سایر گروه های جزئی که در گذشته به مالزی مهاجرت کرده اند ، هندی ها به صنایع مختلف نفوذ کرده و نام خود را در این کشور ماندگار کردند .
تاجر، نیکوکار و یکی ازثروتمندترین مردان جهان و صاحب خطوط هواپیمایی ایر ایشیا، کارآفرین تونی فرناندز ، و رئیس جمهور پیشین شورای وکلائی مالزی ، فعال امبیگا سرنویساسان ، تنها برخی از هندی های مالزی هستند که توانسته اند در مالزی به موفیت های چشمگیری دست پیدا کنند.
