در واقع معنی سندروم یعنی مجموعه ای از علائم که به عنوان مشکل و اختلال شناسایی می شود. عقده سیندرلا یا سندروم سیندرلا نیز مجموعه ای از علائم هست که در برخی از دختران جوان دیده می شود.در ادامه این مطلب از مالزی وان استاپ سنتر بیشتر بخوانید.
سندروم سیندرلا چیست
سندروم سیندرلا را نخستین بار کولت داولینگ توصیف نمود . وی در کتابش این عقده یا نشانگان را ترس زنان از استقلال و تمایل ناخودآگاه برای مراقبت شدن توسط دیگران توصیف کرد. گفته می‌شود با بالغ‌تر شدن فرد، این عقده نمایان‌تر می‌شود.
نام این سندروم از نام یک شخصیت داستانی به نام سیندرلا برگرفته شده‌است. در داستان سیندرلا، زنانگی به صورت داشتن صفاتی همچون زیبا بودن، برازندگی داشتن، مؤدب بودن، پشتیبان دیگران بودن، زحمتکش و مستقل بودن و مورد حسادت واقع شدن از سوی زنان جامعه خود توصیف شده‌است؛ و این‌ها در حالی است که شخصیت زن داستان هیچ‌گونه عامل‌بودنی از خود نداشته و قادر به تغییر وضعیت خود نیست و حتماً بایستی توسط یک نیروی بیرونی، معمولاً یک مرد (در این‌جا یک شاهزاده) نجات پیدا کند.
گریز از مسئولیت پذیری
سندروم سیندرلا به عنوان یک خطای شناختی در نظر گرفته می شود و نشانه گریز از مسئولیت پذیری است همانطور که در فیلم سیندرلا نیز آمده است برخی دختران تصور می‌کنند وقتی مردها هوایشان را دارند، آنها از هرگونه مسئولیت مالی، احساسی و فیزیکی رها هستند.
باور آنان می‌گوید «روزی مردی از راه می‌رسد و همه‌چیز را سر و سامان می‌دهد و دیگر لازم نیست، نگران چیزی باشم». آنها یاد می‌گیرند تا زمانی که شخص دیگری هست تا مسئولیت آنها را به عهده بگیرد دیگر نیازی به تلاش مازاد ندارند و این بهانه مانع از هر گونه جاه طلبی از سوی آنها می‌شود.
در مراحل بعدی این دختر در رویای خود غرق شده و واقعیت های زندگی را دیگر نمی بیند و آنها را نادیده می گیرد. به همین دلیل به این اختلال خطای شناختی گفته می شود.
چون زمانی که ما واقعیت ها را ببینیم برای آن برنامه ریزی می کنیم و با آنها پیش می رویم. در نتیجه شناختی که این افراد نسبت به ازدواج دارند دارای خطا است.در حقیقت یک جانبه فکر می کنند و هیچ مسئولیتی برای خوشبخت کردن همسر خود نمی بینند.
سندرم سیندرلا نشانه گریز از مسئولیت پذیری است و برخی دختران تصور می‌کنند وقتی مردها هوایشان را دارند، آنها از هرگونه مسئولیت مالی، احساسی و فیزیکی رها هستند.
باور آنان می‌گوید «روزی مردی از راه می‌رسد و همه‌چیز را سر و سامان می‌دهد و دیگر لازم نیست، نگران چیزی باشم». آنها یاد می‌گیرند تا زمانی که شخص دیگری هست تا مسئولیت آنها را به عهده بگیرد دیگر نیازی به تلاش مازاد ندارند و این بهانه مانع از هر گونه جاه طلبی از سوی آنها می‌شود. در حقیقت یک جانبه فکر می کنند و هیچ مسئولیتی برای خوشبخت کردن همسر خود نمی بینند.
سندروم سیندرلا از کجا می‌آید؟
خیلی‌ها بر این باور هستند که شکل‌گیری سندروم سیندرلا به دوره‌ی کودکی برمی‌گردد. در دوران کودکی تقریباً همیشه برای انجام کارهای‌تان به دیگران وابسته‌اید و آنها هم شما را در این زمینه تقویت می‌کنند.
زمانی که دختربچه‌ها شروع به راه رفتن می‌کنند، خیلی از والدین خوشحال می‌شوند، اما به زودی این خوشحالی جایش را به ترس و نگرانی می‌دهد. اغلب، پسر بچه‌ها بیرون می‌روند و کاوش می‌کنند، و به این خاطر مورد تحسین و ستایش دیگران قرار می‌گیرند.
چون جامعه فکر می‌کند دختران از پسران آسیب‌پذیرتر و شکننده‌تر هستند، بسیاری از دختران کمتر به کارهای فیزیکی یا اکتشافی تشویق می‌شوند. والدین بر امنیت دختران‌شان تمرکز کرده و نگران‌اند که هنگام کسب تجربیات جدید آسیب ببینند.
پر واضح است که نوجوانی دوره‌ای مهم در رشد است. در این دوران دختران آرام آرام با قالبی که جامعه برای‌شان ساخته شکل می‌گیرند و یاد می‌گیرند چگونه انتظارات جامعه را با رفتاهای‌شان برآورده کنند.
موارد ذکر شده، سندروم سیندرلا را تقویت کرده و تداوم می‌بخشند. دختران کمتر برای مستقل شدن تشویق شده و بیشتر و بیشتر برای ساختن عزت نفس‌شان به نظرات دیگران وابسته می‌شوند.
درمان و پیشگیری از سندروم سیندرلا
باید در مرحله ی اول به این موضوع توجه کنیم که ازدواج فقط یک مرحله از زندگی انسان است. مانند مدرسه، دانشگاه و… که بعد از مدتی تمام می شود. پس تاکید می کنیم ازدواج فقط یک مرحله و بخشی از زندگی است. نه همه ی آن!
اگر تمام هدف زندگی، ازدواج و تمام خوشبختی و معنای زندگی را به این بخش محدود کنیم باعث می شود دیگر فعالیت نکنیم. یا بعد از رسیدن به ازدواج زندگی شروع به بی معنی شدن می کند. دقیقا همین اتفاق در سندروم سیندرلا می افتد. یعنی آن دختر منتظر است تا مرد مورد نظرش بسیار ایده آل و عاشقانه بیاید و تمام رویاها و آرزوهای دختر را برآورده کند.
همچنین، در روشی جدید و به تازگی بسیاری از افراد کارتون هایی با محتواهای این چنینی را از فرزندان خود دور می کنند تا بیشتر بتوانند با این ذهنیت مقابله نمایند.
